Napoleon, martelaar voor de vrede
€27,95
De populaire en academische geschiedschrijving toont ons een eenzijdig beeld van Napoleon als de onverbeterlijke aanstoker van oorlog die keer op keer naar grootscheepse militaire veroveringen streefde. Voormalig Frans generaal Michel Franceschi en Ben Weider (overleden in 2008) ontmantelen deze onjuiste conclusie in Napoleon, martelaar voor de vrede – De oorlogen tegen Napoleon, een briljant en overtuigend geschreven essay dat ons begrip van de Franse keizer op zijn kop zet.
Zonder zich te verlagen tot de clichés en karikaturen die veel historici gebruiken wanneer ze Napoleon opvoeren, argumenteren Franceschi en Weider overtuigend dat het beeld van de megalomane veroveraar die Europa liet leegbloeden – meer dan drie miljoen doden volgens schrijver Bart Van Loo – om aan zijn dolle ambities en onverzadigbare oorlogszucht te kunnen voldoen, ongegrond is.
Feiten uit die periode worden nauwgezet tegen het licht gehouden en de schrijvers weten oorzaak en gevolg goed van elkaar te scheiden. Zo schetsen ze een meeslepend portret van een principieel paci stische Napoleon, een portret dat volledig verschilt van de opinie onder de hedendaagse geleerden. Overtuigend beargumenteerd verdedigen de auteurs in Napoleon, martelaar voor de vrede – De oorlogen tegen Napoleon moedig en buitengewoon nauwkeurig een historisch idee dat al twee eeuwen lang een krachtig debat opwekt binnen de internationale geschiedkundige gemeenschap.
Aan het einde van dit boek wordt de these dat Napoleon werd vergiftigd, en dus vermoord, tijdens zijn laatste levensjaren op het eiland Sint-Helena, uiteengezet en op overtuigende wijze verdedigd.
- Extra informatie
- Beoordelingen (1)
Extra informatie
| Subtitel | De oorlogen tegen Napoleon |
|---|---|
| Auteur | |
| Uitgever | |
| Aantal pagina's | 328 |
| Leverbaar | Direct |
| Uitgiftedatum | 29-04-2015 |
| Taal | Nederlands |
| Productvorm | Zachte kaft |
| Levertijd | Op werkdagen voor 21:00 uur besteld, morgen in huis |
| Druk | 1 |
Bert Wijma –
Wat een partij baarlijke nonsens.
Het is alsof ik hoor vertellen dat Poetin geen andere keuze had en uit zelfverdediging Oekraïne wel aan moest vallen. De onzin die hier verkondigd wordt gaat over Duitsland dat ‘natuurlijk’ bezet moest worden om als veilige bufferzone voor Frankrijk te dienen. En over de rechtvaardiging dat de Nederlandse staat zelf verzocht heeft om onderdeel te worden van het Franse keizerrijk, waarbij voor het gemak voorbijgegaan wordt aan het feit dat dit verzoek kwam van de regering die de Franse bezetters zelf hadden geïnstalleerd (de Bataafse republiek). Zo hangt dit boek aan elkaar van kromme redeneringen en aantoonbare fouten.