1 beoordeling voor Middeleeuwse mensen en hun verhalen

1. 

   5 van 5

   Ans Schapendonk – 20 februari 2022

   Echt een mooi boekje, dus ook vijf sterren, maar toch zou Künzel oneindig veel meer mondelinge overleveringen uit de middeleeuwse teksten kunnen achterhalen, wanneer hij de techniek van de universele klankhelix zou toepassen! Neem nou het begrip ‘bisschop’ dat vandaag de dag naar een mannelijke prie-ster verwijst, terwijl het -ster eigenlijk betrekking heeft op een vrouwelijk figuur. Die werkte ooit met een ‘priesje’ zout (i.c. zoutkristallen), waardoor het om een scheikundige ging. Kijkt men naar het schilderij De keisnijder van het ‘gilde’ Jeroen Bosch, gaat het ook om een ‘schei-den’, uitgevoerd door een vrouwelijke chirurg, terwijl er een vrouw met een boek naast staat. Waarom willen mannen hier ‘pronken’ met een ‘gleuf boven’? Omdat ze vrouwen imiteren, want ‘bisschop’ helixt in “Beim Schopf packen” dat verwijst naar “het kindje er bij het hoofdje uithalen”. Het ging om ‘vroedvrouwen’, om ‘bakervrouwen’. Begrippen die nu staan voor het mannelijke, patriarchale ‘dogma’ helixten ooit uit het vrouwelijke, matriarchale ‘madog’ wat verwijst naar “moeders alias dokters” respectievelijk “moeder en dochters’. Dus wie was die ‘Willem die Madocke’ schreef? Met de universele klankhelix kan men de vierde dimensie – dat is de tijd – zichtbaar maken. We kunnen er niet alleen het verleden mee reconstrueren (en dan correct want uit ‘her store’ (eitjes in de eileiders) helixt ‘his-story’), maar ook de toekomst mee ‘spellen’ en dus ‘voorspellen’. Die techniek beheersten de hogepriesteressen in het Orakel van Dal-pi (MA-the-MA-tici), want de eerste wiskundigen waren vrouwen, die leerden ’tellen’ om hun ’telgen’ te kunnen voeden. Dit Dal-pi helixt in Delphi, want klinkers helixen alfabetisch! De p helixt via ph, in v en daarna in f. Woorden worden van achteren langer (adjectio) en lossen van voren op (detractio). Wanneer Künzel deze techniek op zijn verhalen toepast, krijgt hij de originele teksten over tijden toen de Doggersbank nog droog lag, want de rivier de Schelde heette ooit De Hondt die uitmondde op de Dog-gersbank, waarin het DOG helixt in GOD en zo kan men bewijzen dat uit natuurwetenschappelijke teksten na verloop van tijd religieuze teksten helixten. Beheerst men die techniek kan men ook het plaatje op de cover van Künzels boek interpreteren! Goed dat Künzel deze teksten verzamelt, want op die manier kunnen we nog verder terug in de tijd ‘kijken’!