Met geweer en geduld
€34,90
Tussen 2006 en 2010 hebben honderden Nederlandse militairen in de Zuid-Afghaanse provincie Uruzgan de opleiding, training en begeleiding van eenheden van het Afghaanse leger verzorgd. Een goed functionerende Afghaanse krijgsmacht was voor de internationale coalitie in Afghanistan voorwaarde om het land op termijn te kunnen verlaten. Toch bleef het werk van deze mentoren van de zg. Operational Mentoring and Liaison Teams (OMLT’s) onderbelicht, toen en nu. Onderzoekers Lysanne Leeuwenburg en Ivor Wiltenburg vullen deze lacune in dit boek in gesprek en in samenwerking met de toenmalige OMLT’ers in. Door nooit eerder gebruikte archieven te raadplegen en vele persoonlijke gesprekken op te tekenen, is de bijzondere inzet van deze Nederlandse militairen nu eindelijk geboekstaafd.
- Extra informatie
- Beoordelingen (1)
Extra informatie
| Subtitel | Trainen, adviseren en vechten met het Afghaanse leger Uruzgan |
|---|---|
| Auteur | |
| Uitgever | |
| Aantal pagina's | 384 |
| Leverbaar | Niet beschikbaar |
| Taal | Nederlands |
| Productvorm | Harde kaft |
| Levertijd | Niet beschikbaar |
| Druk | 1 |
Mr. Emin Schijlen –
Complimenteus gedetailleerd omschreven prachtboek dat zowel civiel als militair een aanrader is om kennis te nemen van de interessante inhoud ervan. De interessante krijgswetenschappelijk hoofdvraag op de achterzijde van het boek, blijft echter zelfs militair volledig onbeantwoord binnen het opgeworpen uiterst beperkt denkdomein middels de cartografie van slechts één provincie. Het betreft een uiterst leerzaam boekwerk met tevens herhaalde nadruk op het bovenliggende geopolitieke spel (pag. 23, 322 – 345) vanuit het hogere segment in US Central Command van de Britse geïnstalleerde Republiek Afghanistan. Zoals het ochtendappel van alle militaire eenheden en coalitiepartners binnen provincie Uruzgan in Regional Command South volledig onbelicht wordt gelaten, wordt daarentegen uitgebreid en eerlijk verslag gedaan van alle verscheidende onderlinge geschillen en gewelddadige ruzies dienaangaande. Dit prachtboek bevestigd het beperkt opgeworpen militair werkdomein en -zienswijze buiten de Krijgswetenschappelijke disciplines door een uiterst beperkt geografisch kader op te werpen van slechts 1 provincie, gelijk aan alle denkbare beperkingen waarmee alle manschappen vandoen hadden sedert 2005 binnen het voor hun streng afgebakend US militair provinciaal territorium Uruzgan. Ook dit complimenteus beschreven boekwerk bewijst dat Vastgoed Nederland onverwijld overgeheveld dient te worden naar de Nederlandse Defensie Academie, zodat al die vergaande krijgswetenschappelijke en militaire beperkingen in de meest brede zin in één klap aangevuld kunnen worden. De Krijgswetenschappelijke Academie kan in en buiten het coalitieverband zodoende naar een hoger plan worden gebracht gericht op hogere universele militaire waarden ten behoeve van alle noodzakelijke militaire faciliteiten bij iedere uitzending inclusief de oprichting van een Faculteit der Krijgswetenschappen. Eervolle naamaanduidingen als de ‘Burgemeester van Atic’, zero en romeo kunnen ingeruild worden voor veldkeukens met rijkelijk gevulde koelkasten, eigen verpleegkundigen en koks, eigen voertuigen en enablers, eigen tolken, nationale taalvaardigheden en nog meer Russische verkenners/contactpersonen die daar ter plekke alle standaard hinderlagen met niet-nader belichte ondergrondse tunnelnetwerk, -bunkers en loopgravenstelsel voortijdig uit de doeken konden doen. Bijlage 2 is genoegzaam duidelijk onvolledig, net zoals de vele gezichten van de ana militairen die ook in de 2e druk juist volwaardig getoond dienen te worden. De opvallende harde gezichten van vele Afghaanse bergmannen op gebombardeerd dorpsniveau c.q. gebombardeerde gehuchten en/of gebombardeerde oorden in het rurale Uruzgan spreken eveneens boekdelen. Omdat die lieden simpelweg niet te breken te zijn door verwende bankhangers die wakker worden na zonsopgang in pure blindheid, nog meer corruptie en minne lieden die zich publiekelijk inlaten met chai boys en daarmee weg kunnen komen. Het draagvlak van de Academie dient strikt krijgswetenschappelijk te zijn en niet voornamelijk militair met louter bijbehorend ideeën ingevolge het internationaal coalitieverband, dit gezien het ondragelijke verlies van velen…