Grote geschiedenis van de Nederlandse taal (set)
€79,00
Nog in 1930 kondigden ‘De Telegraaf’ en de ‘Nieuwe Rotterdamsche Courant’ de ophanden zijnde ondergang van het Algemeen Beschaafd Nederlands aan, toch communiceren tegenwoordig meer dan 24 miljoen mensen in het Nederlands. Hoe ontwikkelde het Nederlands zich in de loop der eeuwen tot de op twee na grootste Germaanse taal?
In zijn ‘Grote geschiedenis van de Nederlandse taal’ beschrijft Jelle Stegeman dit proces tegen de achtergrond van de historische en maatschappelijke vernieuwingen in de Lage Landen en de voormalige koloniën. Daarbij stelt hij de nieuwste inzichten in de geschiedschrijving van de Nederlandse taal en taalcultuur ter discussie. Citaten uit de meest uiteenlopende teksten waaronder het Plakkaat van Verlatinghe, brieven van Rembrandt en Van Gogh of provo’s Wittefietsenplan illustreren het taalgebruik door de tijd heen. Zo vormt de ‘Grote geschiedenis van de Nederlandse taal’ niet alleen een gedegen maar ook een spannende biografie van het Nederlands.
- Extra informatie
- Beoordelingen (2)
Extra informatie
| Auteur | |
|---|---|
| Uitgever | |
| Aantal pagina's | 1294 |
| Leverbaar | Direct |
| Uitgiftedatum | 18-11-2021 |
| Taal | Nederlands |
| Productvorm | Harde kaft |
| Levertijd | Op werkdagen voor 21:00 uur besteld, morgen in huis |
| Druk | 1 |
Ans Schapendonk –
Of dergelijke dikke pillen nog gelezen worden met informatie die al decennia wordt doorgekauwd, is twijfelachtig. Stegeman lijdt bovendien aan het euvel dat hij niet aan bronvermelding doet, want heeft hij het over de “nieuwste” inzichten in de klankverschuiving ontbreken kenners als het voorjoodse matriarchaat, de hogepriesteressen van het Orakel van Delphi, Goropius Becanus, die zijn kennis ontleende aan de Orfische theologie van de vroedvrouwen (bakervrouwen), de ‘les femmes sage’, dat helixt in (les fem)message alias de boodschap. Stegeman heeft die nog steeds niet begrepen, want nergens in dit boek is sprake van de universele klankhelix die de herkomst van onze volkstaal verklaart. Het Diets verwijst naar de ‘punt’ (vgl. dot.com), want een Fries heeft niet alleen betrekking op de Friezen. Dit volk leefde aan de kust van Vlaanderen tot aan Friesland, maar ooit op de Doggersbank in de huidige Noordzee. Daar had men uitzicht op de sterren waaraan het Diets haar naam ontleent daar een ‘Fries’ niet alleen naar ‘vrouw’ verwijst (vgl. Afrika) maar ook naar een ‘doorlopend stripverhaal’! Verschuivende sterrenbeelden vormen de oorsprong van ons schrift. Het voorjoods matriarchaat verwijst naar MAT alias ‘vijfhoek’ die helixt in ‘mijter’ (bisschop: Beim Schopf packen: het kindje er bij het hoofdje uithalen). Dan gaat het om een verdubbelde vijf en dus om een ‘TIENKANT’, waaraan de naam Nederland is ontleend (ten / net). Deze kennis, deze ‘weet’ helixt volgens Stegeman alfabetisch in ‘wit’ (vgl. De Witte vrouwen uit het Verloren millennium), maar dan in ‘wis’, niet alleen van ‘wiskunde’, maar ook van ‘wissen’ van vrouwelijke kennis! Dat doet Stegeman voortdurend in dit boek! Het ging oorspronkelijk nooit om de mannelijke Talmoed (dogma), maar om de vrouwelijke Getalmoed (madog: moeders en dochters, dat helixt uit ‘dokters’, want ‘Genesis’ verwijst naar ‘genees eens’)! Wit helixt in ‘witch’ alias ‘heks’, omdat deze vrouwen hun naam ontleenden aan het hexagram. Wanneer je werkelijk een titel bezigt als “De grote geschiedenis der Nederlandse taal” mag je de inbreng van vrouwelijke kennis niet verwaarlozen, want vrouwen leerden als eerste ‘tellen’ omdat ze hun ‘telgen’ moesten voeden! Telg helixt uit ‘talk’ (praten), dat via permutatio (zo’n klankregel die Stegeman verzuimt te beschrijven) – lees van achteren naar voren – verwijst naar ‘kletsen’ (vgl. Uit je nek kletsen). Stegeman is een voortreffelijk analyticus, maar de titel van deze pil dekt op geen enkele manier de inhoud. Dan leest men beter de originele boeken over de universele klankhelix.
Mike –
Die mevrouw die die andere recensie heeft geschreven heeft mi een beetje teveel inheemse grassoorten gerookt tijdens haar laatste Wicca-ritueel.