De Tachtigjarige Oorlog
€20,99
De Tachtigjarige Oorlog is een van de meest ingrijpende episodes uit de Nederlandse geschiedenis. In deze strijd werd de basis voor de huidige Nederlandse staat gelegd. Dit rijk geïllustreerde standaardwerk biedt een kijk op de staatsrechtelijke, economische, maatschappelijke en godsdienstige aspecten van dit boeiende tijdvak. De auteurs zijn erin geslaagd om de Tachtigjarige Oorlog op wetenschappelijk verantwoorde, maar aansprekende wijze toegankelijk te maken voor een breed publiek.
Prof. dr. S. Groenveld was tot zijn emeritaat als hoogleraar Vaderlandse Geschiedenis van de Vroeg-Moderne Tijd verbonden aan de Universiteit Leiden.
Drs. H.L.Ph. Leeuwenberg was tot aan zijn pensioen verbonden aan het Rijksarchief in Utrecht.
- Extra informatie
- Beoordelingen (1)
Extra informatie
| Subtitel | Opstand en consolidatie in de Nederlanden (1559-1650) |
|---|---|
| Auteur | |
| Uitgever | |
| Aantal pagina's | 432 |
| Leverbaar | Wordt niet meer herdrukt |
| Uitgiftedatum | 21-03-2022 |
| Taal | Nederlands |
| Productvorm | Harde kaft |
| Levertijd | Wordt niet meer herdrukt |
| Druk | 1 |
Mr. Emin Schijlen –
Dit prachtwerk van Walburg Pers is één van de meest fascinerende geschiedenisboeken, een must have. Dit indrukwekkend boek is toch wel één van de meest leerzame om ware kennis en inzichten op te doen van onze nabij geschiedenis sedert de ontdekking van de Nieuwe Wereld en de Europese drang op massaniveau om ook de Atlantische oversteek te mogen maken. Het prachtwerk is verrijkt met veel verschillende sublieme afbeeldingen van schilderijen en overzichtelijke cartografie van de Lage landen en de vorming van het Nederlandse taalgebied, haar riviersteden en -handel, de vele havensteden en van haar continue gewelddadige centralisatiepolitiek.
Vooreerst wordt in de prachtwerk de volwassen leeftijd van 12 jaar herhaald benadrukt op mondiaal niveau binnen en buiten de eeuwenoude elite families. Zoals op pagina 94 bij familie Tudor met het portret van de 13 jarige prinses Elisabeth en bij familie Stuart op pag. 279-280 ter zake het Engelse huwelijksrecht dat de bruid op 12 jaar zelf alsnog met de echtverbintenis moest instemmen. Terwijl dat onder de 12 jaar niet het geval betrof. Idem met Suster Bepke op pag. 185 en op pag. 327 bij de Braziliaanse Tupivrouwen die “(…) tussen hun 12e en 14e jaar trouwden en veel kinderen kregen.”. Precies zoals in West-Europa en in het Midden-Oosten ook steeds het geval was.
Ondanks de 3e herziene en aangevulde druk in 2022 zijn er toch tientallen spellingsfouten en verkeerd woordengebruik (pag. 92-93) onbelicht gelaten. Wanneer dit boekwerk steeds wordt gelezen vanuit het geschiedkundig oogpunt dat de Nieuwe Wereld met al haar grootse en nieuwe rijkdommen pas na 1492 aan West-Europa werd bekend gemaakt, ontstond op massaniveau de enorme drang om ook de Atlantische oversteek te willen maken of daaraan te participeren. Zie pagina 9 “(…) allerlei strijd tussen 1500 en 1650.” behoort tussen 1490 en 1650 te zijn. Zie pag. 20 bovenaan en pag. 21 midden.
De goedkope en laffe smoes van historici om deze ‘strijd’ als godsdienstoorlog te kwalificeren is puur en alleen om de wrede en meedogenloze Romeinse en Saksische heersers in onze recente geschiedenis én heden ten dagen onbelicht te laten. Daarom komt pas op pagina 106 even Amerika ter sprake om pas weer op pagina 130 Amerika even aan te stippen. Zo kwam in 1490 Brugge al voortijdig ten val, zie pag. 32, en werd Andalucia, het huidige Spanje, eveneens in 1490 volledig schoongeveegd van alle oprechte en rijke gelovige handelslieden om gedeporteerd te worden richting Noord-Afrika met behulp van de schijnsultan. Dit ter voorkoming dat ook geen één moslim uit Andalucia of ook maar één Noord-Afrikaan de Atlantische oversteek kon maken. Wanneer dat voor iedere Europeaan en tevens Noord-Afrikaan juist onmogelijk werd gemaakt vanwege Romeinse centralisatiepolitiek en voor het behoud en het creëren van alle interoceanische groothandel en overzeese handelsmonopolies van de Romeinen en Saksen, lezen we in dit prachtboek dat ook alle havens en alle kustgebieden direct ten val werden gebracht en in gevaarlijk isolement terecht kwamen, zie pag. 100, 103 en 105. Door de Tachtigjarige burgeroorlog en/of vestingoorlog, alle Franse opstanden/revoluties en de Dertigjarige Duitse oorlog kon niemand aan zelfstandige handelslieden en avonturiers in groepsverband de Nieuwe Wereld op eigen initiatief gaan ontdekken. Dat hoofdaspect dient het ware geschiedkundige vertrekpunt te zijn van de militaire geschiedenis van de Tachtigjarige oorlog en dat heel West-Europa sedert 1490 in een blijvende Romeinse toestand van burgeroorlog terecht kwam om heel West-Europa in isolement en gevangenschap te houden. Het Amerikaanse landschap en in het bijzonder alle kuststreken van de Nieuwe Wereld kon zodoende door de Romeinen en de Saksen worden gedomineerd en worden uitgedund van alle opstandige inheemse stammen en indianen die ook kennis hadden van kwaadaardige magie, om vervolgens een vaste tolvaart en hoge tariefmuren op te werpen.
Alle prachtafbeeldingen in het boekwerk, waarvoor complimenten en dank, zijn voor een ieder der geïnteresseerden zeer leerzaam, indrukwekkend en ook heel erg duidelijk. Deze verschaffen zelfs meer informatie aan kennis en inzicht over de ware ontstaansvorm van de uiterst bloedige militaire geschiedenis van Europa en daarbuiten vanaf 1490.
Het merkwaardige van de ontstaansgeschiedenis en de vormgeving van vele nieuwe Europese steden omstreeks 1200 naChr., zoals ’s-Hertogenbosch en Amsterdam, betreft de periode na de Vijfde en laatste Kruistocht van 1180 naChr. Zie pagina 20 onderaan. Omdat Europa sedertdien geen vijand meer had, werden alle Europese steden toch ommuurd vanuit een Romeinse dominante invalshoek inclusief Italiaanse stede- en vestingbouwingenieurs op pag. 415 en 135. Het ommuren van Europese steden impliceert wel een vijand, maar er was geen vijand meer en kwamen juist alle Europese stedelingen daardoor in een half open gevangenis terecht. Een stedelijke regime binnen de muren ten behoeve van pure Romeinse en Saksische controle met gewelddadige onderdrukking van belasting en prostitutie zowel van binnenuit en voornamelijk van ver buiten de steden opgetrokken burchten, paleizen en kastelen met grachtengordels, ophaalbruggen en indrukwekkende siertuinen met altijd Romeinse obelisk of een Saksische eikenboom in het midden van een vierkante omheining, zoals op pag. 148, 212, 228, 337, 338 en 347.
Omdat Europa na de Vijfde Kruistocht van 1180 naChr. geen vijand meer had, komt ook in dit boek steeds hier en daar op een heel luchtige en zelfs flauwe manier een slechts aantal korte fragmenten van de Turken of zinnen van het zogenaamde Ottomaanse Rijk, om het valse dreigingsbeeld van dé vijand op Europees grondgebied te verbreden. Zo wordt ook even zijdelings en nutteloos de schijnsultan slechts genoemd wat verre van geschiedkunde is en steeds een ernstige en minne belediging is voor de vrijheid van geschiedkundige militaire geschiedschrijving. Idem voor alle oprechte en hypotheekvrije historici die streven naar deze vrijheid van krijgswetenschappelijke geschiedschrijving. Zo toont militair af te trekken op pag. 92 en binnenrukken op pag. 93 bij de schrijvers ook geen krijgswetenschappelijk interesse noch inzicht in de militaire materie van Romeinse krijgskunst van oorlogsvoering zonder vijand. De Romeinse krijgskunst van illusionaire beeldvorming om stommelingen en goedkope stedelingen op grootschalig massaniveau blijvend te kunnen werven om ze vervolgens massaal op te ruimen in Europees coalitieverband en ver daarbuiten. Om reden dat in dit prachtwerk ook steeds dé Kerk van Rome opvallend en aanhoudend wordt gepredikt, zoniet zelfs wordt gepropageerd als zijnde het Romeinse geloof in al hun zelfgemaakte Romeinse afgoden, Romeinse tempels en alle Romeinse offerrituelen in die afgebakende siertuinen voor een gesloten kring van lieden die deelnemen aan mensenoffers van onder andere kinderen. In die specifieke siertuinen vinden aldus eeuwenoude Romeinse en Saksische offerrituelen plaats door hun regionale regenten, adel of nieuw adel van veelal hun eigen kinderen of kinderen vanuit hun stedelijke weeshuizen die zij altijd beheren. Het zijn offerrituelen in gesloten kring binnen de Europese hofhouding nabij de Romeinse obelisk of de Saksische eikenboom om zodoende gebruik te maken van kwaadaardige magie en vormen van tovenarij om pracht en praal van deze tijdelijke wereld in overvloed te kunnen verkrijgen. Daarmee trachtten de Romeinen en de Saksen vele anderen te imponeren en ook te verleiden, af te leiden en/of ernstig te misleiden door daaraan mee te willen gaan doen om een zoveelste levende marionet te worden. Zie bijv. pag. 190 onderaan “(…) levensboom met trekpoppen (…)” en pag. 249.
Onder verwijzing naar alle vele identieke gezichten en gezichtsuitdrukkingen op de omslag van de achterzijde, zien wij allemaal een zeer streng opgelegd Romeins/Amsterdams protocol van denken en mens-zijn van een gesloten groep lieden. Zekere lieden die allemaal exact hetzelfde moeten doen, precies hetzelfde moeten geloven, zich precies hetzelfde moeten kleden inclusief eenzelfde haardracht en zich steeds exact hetzelfde moeten opstellen en gedragen hoe dat aan hun in details wordt opgelegd. Wij zien allemaal steeds diezelfde onderdanige, bange en ondergeschikte lieden, die per regio publiekelijk worden ingezet en worden gebruikt als goedkope levende marionetten waarachter een groep Romeinse en Saksische heersers en magiërs aansturen, die al dat minne en bange soort het meeste haten en verafschuwen vanwege hun goedkoop zijn en ze ook even snel opruimen op het moment ongehoorzaamheid en tegenspartelen wordt opgemerkt. Vandaar ook steeds al die lege en uitdrukkingsloze gezichten en verachtelijke kostuumvoorschriften, wetende dat ze allemaal ernstig vernederd en gekwetst zijn geweest middels onrechtvaardige klasse- en standensystemen en onrechtmatig hiërarchisch denken om monetair-militair steeds opnieuw belazerd en bedrogen te worden, het offeren van hun eigen kinderen of het moeten uithuwelijken van hun jonge dochters bij vredesonderhandelingen zoniet om ook steeds verraden en vermoord te kunnen worden. Zie bijvoorbeeld pag. 139 een tien brave hendriken met dode ogen, idiote kostuumvoorschriften en steeds diezelfde angst om weer even snel opgeruimd te worden, zoals diezelfde blikken op pag. 196 en 310. Prachtig verwoordt is “vrouwen van twijfelachtig allooi” op pag. 267 en de tekst bij de Bibliografie vanaf 400.