Alexanderplatz

€30,00

Rik Alexander Nelissen (1982) meet 1.52m en leerde al snel te leven volgens het motto: groter worden door klein te blijven. Je zwakte kan immers ook je kracht zijn. Bepakt met die lijfspreuk en zijn levenservaring trok hij jarenlang voor L1 radio & televisie met een microfoon de provincie in. Op zijn unieke, ontwapenende manier en met een open blik interviewde Rik Alexander mensen van allerlei pluimage.?Later mocht Nelissen voor queer lifestyle magazine Winq in gesprek met iconen uit de Nederlandse LGBT scene en schreef portretten over deze personen die niet alleen hun stempel hebben gedrukt op de queer community, maar ook het nationale culturele landschap hebben gevormd.?Mocht je Rik Alexander ‘in het wild’ tegenkomen, in Nederland, Europa of elders in de wereld, dan is de kans groot dat je hem ziet met een fotocamera en een notitieboekje in de aanslag. Want dat doet hij het liefst: rondzwerven op onbekende plekken door vreemde culturen en contact maken met de locals. Alle verhalen hebben gemeen dat ze willen verbinden en de lezer een bredere blik op de wereld geven. Door te laten zien wat we als mens met elkaar delen en dat we meer gemeenschappelijk hebben met elkaar, dan we zelf vaak denken. En dat we allemaal kunnen groeien, door klein te blijven! ?

Met Alexanderplatz heb ik een boek geschreven
zoals het beroemde plein in het door mij zo
geliefde Berlijn. Dit is een plek waar mensen
samenkomen, elkaar ontmoeten, verblijven
en verder trekken. Alexanderplatz is een boek
met mijmeringen, foto’s en interviews. Ik
neem de lezer mee op reis, door verschillende
landen, culturen en door de hoofden van de
geportretteerden en zichzelf. Een ding hebben
alle mensen die in Alexanderplatz aan het
woord komen met elkaar gemeen: ze gaan met
schwung en opgeheven hoofd door het leven.
Laat je meevoeren met de verhalen die zich
afspelen in heel Europa en je blik op de wereld
zal wijder worden, beloofd!
Sjoenkel met schwung door het leven.

Dagblad De Limburger
Recensie door frank benneker

Berlijnse ‘Alexanderplatz’ van Rik Nelissen lijkt veel op Heerlense Willemstraat

In zijn boek ‘Alexanderplatz’ schrijft de Berlijnse Heerlense Rik Nelissen portretten van mensen die niet in een hokje te duwen zijn. En dan blijkt dat de Berlijnse Alexanderplatz en de Heerlense Willemstraat veel met elkaar gemeen hebben. ‘Theater Lexor was een plek waar onkruid de kans kreeg om te bloeien.’

De boektitel Alexanderplatz heeft een dubbele lading. Hij verwijst naar de middelste naam van Rik Alexander Nelissen, de schrijver van het boek. Ook is Alexanderplatz een bekend plein in Berlijn, lange tijd de woonplaats van Nelissen.

Paradijsvogels
Op Alexanderplatz komen mensen van verschillend pluimage samen. Verschoppelingen, artiesten die gevallen zijn voor ze groot werden, paradijsvogels en bohemiens. In zijn boek maakt Nelissen maakt Nelissen geschreven portretten van deze mensen en beschrijft hij de werelden waarin zij zich bewegen. Dat probeert Nelissen te doen zonder die mensen in hokjes te duwen of er labels op te plakken. ‘Ook op mij zijn de nodige labels geplakt. Afhankelijk van hoe mensen me kennen, ben ik soms die homo, die zieke, die kleine of de zoon van Lex. Dat werkt benauwend, maar je kunt ook open naar iemand kijken.’
Nelissen omarmt zijn labels met humor. Hij noemt zichzelf ‘groot geworden door klein te blijven’, met een knipoog naar zijn geringe lengte van 1 meter 52. En zijn homoseksualiteit beschrijft hij onder meer door de beschrijving van zijn zoektocht op een homo-ontmoetingsplaats in Berlijn, waar mannen elkaar ontmoeten voor seks. ‘Dat escapades in de cruising area moesten in het boek, want wat zijn we hier toch verschrikkelijk preuts geworden.’
Alexanderplatz is ook een ode aan Riks vader, Lex Nelissen. De in 2021 overleden Heerlense ‘nachtburgemeester’ baatte aan de Willemstraat in Heerlen een discotheek en een theater uit. ‘ In het hoofdstuk Bloeiende Ruïnes schrijf ik dat ik niet van opgepoetste plekken houd. Op vakantie ga ik graag naar landen waar amper toerisme is.’
De Willemstraat is volgens Nelissen zo’n bloeiende ruïne. ‘Het was een plek waar mensen niet zomaar naartoe gingen, met beruchte uitgaansgelegenheden, drugsoverlast en straatprostitutie. Mijn vader en ik waren daar als onkruid. Als je dat laat bloeien, komen er mooie dingen omhoog, mooier dan in een aangeharkt bloemenperk. Theater Lexor was een plek waar onkruid de kans kreeg om te bloeien.’

Deprimerend
Het had weinig gescheeld of Nelissen had in de Willemstraat gewoond. ‘Ik had er vorig jaar een huis gezien dat ik wilde kopen, maar daar greep ik op het laatste moment naast. Ik ben nog altijd op zoek naar een huis in Heerlen. Ik ben er weggegaan omdat ik de stad passief en deprimerend vond. Nu kijk ik er anders naar. Net als Berlijn is Heerlen een plek waar mensen die op mainstream plekken geen kans krijgen welkom zijn, waar je makkelijk kunt experimenten. Als er ergens niets is, kun je er makkelijker iets maken.

De Limburger. Frank Benneker.