1000 jaar vreugde en verdriet

€26,99

‘Een eloquente en onuitwisbare stem van vrijheid’ The New York Times

In 1000 jaar vreugde en verdriet schetst Ai Weiwei een verbazingwekkend portret van het China van de afgelopen honderd jaar. Hij gaat op zoek naar de oorsprong van zijn creativiteit en zijn vurige politieke overtuigingen en doet indringend verslag van het leven van zijn vader, Ai Qing, een van China’s invloedrijkste dichters, die ooit een vertrouweling was van Mao Zedong. Ai Qing werd in 1957 gebrandmerkt als rechts element en veroordeeld tot dwangarbeid. Tijdens de Culturele Revolutie werd hij met zijn gezin, inclusief zijn zoon Ai Weiwei, verbannen naar een verafgelegen, troosteloze uithoek van China die bekendstond als Klein Siberië. In zijn memoires beschrijft Ai Weiwei zijn kindertijd in ballingschap en zijn moeilijke beslissing zijn familie te verlaten om een kunstopleiding te gaan volgen in Amerika, waar hij bevriend raakte met Allen Ginsberg en zich liet inspireren door Marcel Duchamp en Andy Warhol. Openhartig en met gevoel voor humor vertelt hij hoe hij vervolgens teruggaat naar China en uitgroeit tot een wereldberoemd kunstenaar en mensenrechtenactivist, en hoe bepalend het leven in een totalitaire staat is geweest voor zijn werk.
1000 jaar vreugde en verdriet is groots en intiem en herinnert ons eraan hoe belangrijk het is de vrijheid van meningsuiting te blijven beschermen, juist nu.

De Volkskrant
Recensie door Anna van Leeuwen

Kunstenaar Ai Weiwei vertelt het duizelingwekkende verhaal van zijn leven en dat van zijn vader. Dat blijft je bij.

Nederlands Dagblad
Recensie

Herinneringen spelen de centrale rol in dit boek: het zijn niet alleen de verhalen maar het is ook de kunst die de vrije herinnering levend moet houden tegenover een overheid die mensen hun geheugen wil afpakken. De verhalen zijn schokkend en soms hilarisch. Als hij vertelt over zijn ingewikkelde, soms gevaarlijke en omvangrijke projecten leer je zijn verontwaardiging en doorzettingsvermogen goed kennen. Kunst moet een steentje in de schoen zijn van de overheid. Het meest kafkaëske en hilarische deel van het boek gaat over zijn opsluiting in 2011. Alles wordt tot in details verteld.

Kirkus Reviews
Recensie

Ai Weiweis vloeiende stijl en aangrijpende verhaal boeien van begin tot eind. Deze prachtige memoires zijn een indringende getuigenis van volhardig en de kracht van kunst.

Boekenkrant
Recensie

Deze memoires zijn een persoonlijk relaas van een activist voor vrijheid in hart en nieren […] Dat Ai Weiwei een voorbeeld is van non-conformisme, blijft als een paal boven water staan.