Niet klagen en niet versagen

Toen Wim Naeije en Cobie Bakx op 10 december 1942, na de nodige weerstand door het verschil in geloofsovertuiging, in het huwelijk traden, konden ze niet vermoeden dat hun leven er na slechts vijf maanden samen totaal anders uit zou zien. Ze hadden voor het verzet gekozen en kenden de risico's. Het verzet was een keuze uit principe en volgens het motto: den vaderland getrouwe. Wim vluchtte naar Frankrijk. Na een reeks van arrestaties, ontsnappingen en onderduiken in Frankrijk, kwam hij na de invasie in 1944 vrij. Wat een bevrijding had moeten zijn werd door toedoen van de Nederlandse regering in Londen een nachtmerrie.

De trouw aan het vaderland bleek eenzijdig. Dit boek gaat niet alleen over Wim en Cobie, maar ook over een onbekende, zwarte bladzijde uit de geschiedenis van Nederland in de Tweede Wereldoorlog, onbelicht omdat hij niet past in het beeld van Nederland in die tijd. Het is ook het verhaal van iemand van de tweede generatie die op zoek gaat naar waar nauwelijks over gesproken werd maar wat door het oorlogstrauma altijd aanwezig was.

Jan Naeije (1949) besloot dit boek te schrijven na het overlijden van zijn ouders. Wat eenvoudig leek werd een zoektocht met verrassende, ontroerende en soms shockerende wendingen.